“เมื่อไรจะมานั่งรถไฟเที่ยวกันล่ะ..รออยู่นะ (*-*)”
10 วันผ่านไป..เจ้าประโยคยั่วยวน..ก็ชวนฉันมาเหยียบ @ สถานีธนบุรี ยามบ่ายของวันอาทิตย์ที่ 3 มิถุนายน 2555 !!
หลังจากรอมแรมจากบ้านย่านสำโรงราว 10โมงเช้า นั่งสองแถวต่อสายรถเมล์สาย 23 โบกแท็กซี่ไปลงเรือ(ข้ามฟาก) เดินเรื่อยๆ เข้าโรงพยาบาลศิริราช
ถามพี่ยาม “สถานีรถไฟอยู่ไหน?”
“ขึ้นสองแถวนั่นไปครับ เดินไกล..” พี่ยามบอกแกมบังคับ
แป๊บเดียว สองแถวก็มาเกยที่ “สถานีรถไฟธนบุรี” บ่ายนิดๆ ยังมีเวลาอีกร่วมชั่วโมงกว่ารถไฟจะออกตอนราวๆ บ่าย2 โมงควักบัตรประชาชนไปแลก “ตั๋วรถไฟฟรี” ขบวนที่ 259 จะไปถึง”สถานีกาญจนบุรีราวๆ 5 โมงเย็น
นักเที่ยว หนุ่มสาว ครอบครัว และชาวต่างชาติ(แบ็คแพ็ค) ต่างทยอยขึ้นไปจับจองที่นั่งกันอย่างหลวมๆ แต่ดูอบอุ่น ...เวลายังเหลือเฟือแวะเข้าซุ้มเครื่องดื่มสั่ง “ดีกรี” มาดับร้อน (อิอิ)
ทอดอารมณ์ชิลๆ ริมชานชลา สายตาพลันเหลือบไปเห็น “ประกาศการรถไฟแห่งประเทศไทย” จ๊าก!! มันมีประกาศแบบนี้ตั้งแต่เมือ่ไหร่55++
ยังไม่สำนึกคับ...เค้าไม่ให้ดื่มที่ชานชลา ย้ายไปบนรถไฟก็ได้ (55) แม่ค้าบอกว่า ดื่มได้ เห็นซื้อขึ้นไปกินบนรถไฟกันเป็นลังๆ เอิ๊กๆ!!.....กินลม ชมวิว เพลินๆ
เผลอแป๊บเดียว..ถึงแล้ว “สถานีกาญจนบุรี”….
กริ๊ง กร๊าง หาเพื่อนเก่า...อยู่ไหนหว่า?!!
แล้วเพื่อนก็มาเกยที่ชานชลา พากันไปหา “ห้องพัก” เสร็จสรรพ พาไปกิน “ตีนไก่รสเด็ด” ยังไม่เปรม ขอแวะตลาดโต้รุ่ง หาอะไรหวานๆ แก้เมา (อิอิ) ข้าวเหนียวมะม่วง ขนมบัวลอย ถูกกรอกลงท้อง..แล้วก็กลับห้องนอน
ตามโปรแกรมเช้านี้ (4 มิถุนายน) พวกเราจะจับรถไฟสายมรณะไปเที่ยวน้ำตกไทรโยคน้อย เช็คแล้วว่ารถไฟจะมาถึงสถานีกาญจนบุรี และจะมาถึงสถานีข้ามแม่น้ำแควราว 4 โมงเช้า ต้องไปจองตั๋วฟรีล่วงหน้า
พอ 9 โมงเช้า ก็แว้นไปสะพานข้ามแม่น้ำแคว เพื่อไปซื้อตั๋ว เมื่อไปถึงช่องขายตั๋วปิดสนิท รอแล้วรอเล่าจวนจะเที่ยง เจ้าหน้าที่ขายตั๋วเพิ่งจะมา แล้วก็บอกว่า “รถไฟจะมาถึงเที่ยง” แม้ว่าก่อนหน้าที่ จะทราบข่าวลือเป็นระยะๆ ว่า ที่รถไฟมาไม่ตรงเวลา เพราะเกิดอุบัติเหตุรถไฟชนกับรถยนต์ (จริงๆ แล้วเพิ่งมารู้ข่าวอีกวันว่า รถไฟชนรถแก๊ส) แต่คนขายตั๋วบอกว่า ที่ช้าเพราะเจ้าหน้าที่ตรวจรางรถไฟ?!?
จะอะไรก็ช่าง..พอเที่ยงหน่อยๆ รถไฟก็มาแว้ว..เย้ๆ
เป้าหมายเราอยู่ที่สถานีถ้ำกระแซไปถึงราวๆ 4 โมงเย็น
ตรงนี้มีไฮไลท์ ตรงรางรถไฟอยู่ชิดติกขอบหน้าผา!!
นั้งแช่ได้แป๊บเดียวก็รอรถไฟ(ขบวนเดิม)กลับ..ตี๋ตั๋วรถตู้เข้าบางกอก ต่อรถไฟฟ้า(bts)..ต่อสองแถวกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพราวๆ 3 ทุ่มครึ่ง
เด็กๆ ที่บ้านเริ่มโวยวาย...หายไปไหนกันมา...ได้ยินเสียงร้อง “หิวๆๆๆ” หันไปดูชามข้าวเหมี๊ยว ไม่เหลืออาหารสักเม็ด
เฮ้ยคำนวณดีแล้วนร้า สงสัยฟาดหมดไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วซิท่า...ไอ้อ้วน!!
(^ _^)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น